Pierścionek na dłoń!

Źródło: J.I.Sak Fotografia Ślubna

Zastanawialiście się kiedyś, dlaczego i obrączkę, i pierścionek zaręczynowy wkłada się na palce serdeczne? Albo czemu ta pierwsza ląduje w tradycji polskiej na prawej ręce, a drugi – na lewej, podczas gdy w innych krajach jest zgoła na odwrót? Odpowiadamy na te nurtujące pytania.

Zwyczaj noszenia obrączek sięga czasów starożytnych. W Rzymie zakładano je po zawarciu małżeństwa w celu podkreślenia połączenia się dwojga ludzi. W XIII wieku rytuał został przejęty także przez kościół katolicki, który go rozpowszechnił. Jednak, co ciekawe, całkiem niedawno – bo w XX wieku – do zakładania pierścionka zobligowane były wyłącznie kobiety.

Niezależnie od dziejów obrączki zawsze uważano ją za symbol wiecznej miłości, a wszystko dlatego, że ma kształt okręgu – bez początku i końca.

dłonie z obrączkami,

Źródło: Anna Więcławska Fotografia

Drugie życie suknie ślubnej

Blisko serca

Niegdyś istniał mit, że lewa dłoń, a konkretnie jej palec serdeczny powiązany jest specjalną żyłą z sercem. W związku z tym za naturalne uznano noszenie pierścionka właśnie w tym miejscu. Do tej pory tradycja ta pozostała żywa między innymi w takich krajach, jak Wielka Brytania, Irlandia, USA, Francja, Szwecja czy Włochy. Generalnie im bardziej na zachód, tym silniejsze nawiązanie do antycznego przekonania. Z kolei w państwach Europy Wschodniej i Środkowej obrączkę zakłada się na prawą rękę. Tak jest nie tylko w Polsce, lecz także Niemczech, Austrii, Hiszpanii, Bułgarii czy w dalekich Indiach i Chile.

Para Młoda przed ołtarzem, wzruszona Para Młoda przed ołtarzem, Para Młoda składająca przysięgę w kościele

Źródło: Tomek Fryszkiewicz -Fotografia

A to ciekawe!

Interesujący jest fakt, że w naszym kraju istnieje jeszcze inne uzasadnienie – historyczne. Przed erą krwawo kończących się zrywów narodowych pierścionki noszono na lewej dłoni. Duża liczba ofiar śmiertelnych sprawiła jednak, że wdowy na znak żałoby zaczęły przekładać je na prawą. Pomysł wykorzystały także małżeństwa po klęsce powstania styczniowego, aby podkreślić, że utożsamiają się ze śmiercią ojczyzny. Symbol stał się tak powszechny, że na stałe zagościł wśród polskich obyczajów.

Od tamtej pory obrączka na prawej ręce to oznaka małżeństwa, a przełożona na lewą – wdowieństwa. Czyli zupełnie inaczej niż przed rokiem 1863.

Źródło: Patryk Olczak Fotografia

Teoria na luzie

Istnieje również inne wyjaśnienie noszenia obrączki i pierścionka zaręczynowego w taki, a nie inny sposób. Ma ono raczej charakter ludowy, ale ze względu na nietypowe odniesienia warto je przytoczyć.

W Polsce miejsce pierścionka zaręczynowego jest poniekąd związane z ulokowaniem obrączki oraz tym, z czym kojarzymy palce naszych dłoni. Żeby zrozumieć koncepcję, należy złożyć ze sobą obie ręce tak, by stykały się opuszkami palców, a następnie zgiąć palce środkowe, aby spotkały się ze sobą kostkami. W takiej symbolicznej konstrukcji kciuki oznaczają rodziców, palce wskazujące – rodzeństwo, środkowe – osobę noszącą pierścionek, serdeczne – współmałżonka, a małe – wspólne dzieci. Trzymając dłonie cały czas w ustalony sposób, spróbuj teraz po kolei rozdzielić palce ze sobą. Zobaczysz, że da się tak zrobić ze wszystkimi oprócz serdecznych, co ma oznaczać, że dwoje ludzi od momentu założenia obrączki jest ze sobą nierozerwalnie złączonych.

Warto do wszelkich tradycji podchodzić z ciekawością, zwłaszcza do tej. W końcu obrączka to przedmiot, który będzie Wam towarzyszył już na zawsze. To inspirujące, że ma swoją własną historię – zupełnie tak, jak Wasza miłość. 

pierścionek zaręczynowy, pierścionek zaręczynowy na dłoni

Sekretny prezent dla Pana Młodego