Jak prawidłowo odmieniać nazwiska na zaproszeniach ślubnych?

Wypisanie zaproszeń ślubnych wydaje się banalne. Problem pojawia się w momencie, w którym należy odmienić nazwisko gościa. Jeszcze trudniej jest, gdy przychodzi zaprosić parę. Odmienione nazwisko w liczbie mnogiej? Bez stresu! Zapoznajcie się z naszym praktycznym poradnikiem, a nie będziecie mieli żadnych wątpliwości.

Na początek najważniejsze – zarówno polskie, jak i zagraniczne nazwiska się odmienia, jeżeli tylko możemy znaleźć dla nich jakiś wzorzec odmiany. Mimo że wiele osób powiela powszechną opinię, że jest inaczej. Wyjątek stanowi sytuacja, w której ktoś prosi, aby jego nazwisko pozostało w formie mianownikowej – ze względów grzecznościowych i aby nie prowokować niepotrzebnych sporów, warto to uszanować, choć gramatyka nakazuje inaczej.

Żeby wiedzieć, jak odmienić dane nazwisko, należy wziąć pod uwagę: płeć zapraszanej osoby, jej narodowość oraz zakończenie fonetyczne nazwiska (czyli sprawdzamy, jak je czytamy, a nie zapisujemy – ta zasada dotyczy głównie nazwisk obcych). W przypadku polskich nazwisk podwójnych zazwyczaj odmianie podlegają oba człony.

Jak odmieniać nazwiska żeńskie?

Polskie nazwiska kobiece odmieniają się wyłącznie wtedy, gdy są zakończone na –a, np.

Anna Kowalska à zapraszam Annę Kowalską,

Kasia Fonda à Kasię Fondę,

Paulina Kwiatowa à Paulinę Kwiatową.

W każdej innej sytuacji nazwisko pozostaje nieodmienne, np.

Anna Radziłowicz à zapraszam Annę Radziłowicz.

Te same zasady odniesiemy do nazwisk podwójnych, a zatem:

Julia Nowak-Pruska à zapraszam Julię Nowak-Pruską.

Jak odmieniać nazwiska męskie?

W tym segmencie najbardziej problematyczne są nazwiska, która brzmią jak rzeczownik pospolity, np. Gołąb lub mają w końcówce tzw. e ruchome, np. Szuster, Balawender.

W pierwszym przypadku często odnosimy się do dobrze znanych rzeczowników (tu: gołąb) i analogicznie odmieniamy: Gołąb à Gołębia.

To poprawna forma, choć istnieje również drugi wariant i zauważa się, że to on zaczyna przeważać: Gołąb à zapraszam Gołąba

W kwestii nazwisk z e ruchomym – zazwyczaj się je pomija, choć możliwa jest też wersja oboczna, wszystko zależy od stopnia zadomowienia w polszczyźnie:

Jan Szuster à zapraszam Jana Szustra lub Szustera, choć już, ze względu na tradycję: Zygmunt Wedel à zapraszam Zygmunta Wedla (mimo że możliwa jest forma Wedela).

Często kłopotliwe są również nazwiska zakończona na –o, które należy odmieniać według wzorca dla rzeczowników pospolitych:

Krzysztof Lato à zapraszam Krzysztofa Latę,

Miłosz Borejko à zapraszam Miłosza Borejkę.

Inaczej sytuacja wygląda, gdy –o jest poprzedzone spółgłoską miękką, np.:

Patryk Puzio à zapraszam Patryka Puzia,

Marek Kocio à zapraszam Marka Kocia.

Proste w odmianie są za to nazwiska zakończone na –e, –i oraz –y, które deklinujemy jak przymiotniki:

Jan Kowalski à zapraszam Jana Kowalskiego,

Maciej Głodny à zapraszam Macieja Głodnego,

Zbigniew Lange à zapraszam Zbigniewa Langego.

Jak odmieniać nazwiska małżonków?

To sytuacja, która stwarza najwięcej problemów. Odmiana nazwiska w liczbie mnogiej bywa kłopotliwa, zwłaszcza jeśli samo w sobie nie należy do najprostszych. Najprostszą metodą jest znalezienie odpowiednio rzeczownika lub przymiotnika o takim samym zakończeniu i odmiana nazwiska dokładnie w taki sam sposób. Oto kilka przykładów:

Kowalski à Państwo Kowalscy à zapraszam Państwa Kowalskich,

Samin à Państwo Saminowie à zapraszam Państwa Saminów,

Jówko à Państwo Jówkowie à zapraszam Państwa Jówków,

Deska à Państwo Deskowie à zapraszam Państwa Desków,

Gołąb à Państwo Gołąbowie à zapraszam Państwa Gołąbów lub Gołębiów.