- 17.09.2018
- planujemywesele
- zaproszenia ślubne
Wypisanie zaproszeń ślubnych wydaje się banalne. Problem pojawia się w momencie, w którym należy odmienić nazwisko gościa. Jeszcze trudniej jest, gdy przychodzi zaprosić parę. Odmienione nazwisko w liczbie mnogiej? Bez stresu! Zapoznajcie się z naszym praktycznym poradnikiem, a nie będziecie mieli żadnych wątpliwości.
Na początek najważniejsze – zarówno polskie, jak i zagraniczne nazwiska się odmienia, jeżeli tylko możemy znaleźć dla nich jakiś wzorzec odmiany. Mimo że wiele osób powiela powszechną opinię, że jest inaczej. Wyjątek stanowi sytuacja, w której ktoś prosi, aby jego nazwisko pozostało w formie mianownikowej – ze względów grzecznościowych i aby nie prowokować niepotrzebnych sporów, warto to uszanować, choć gramatyka nakazuje inaczej.
Żeby wiedzieć, jak odmienić dane nazwisko, należy wziąć pod uwagę: płeć zapraszanej osoby, jej narodowość oraz zakończenie fonetyczne nazwiska (czyli sprawdzamy, jak je czytamy, a nie zapisujemy – ta zasada dotyczy głównie nazwisk obcych). W przypadku polskich nazwisk podwójnych zazwyczaj odmianie podlegają oba człony.
Jak odmieniać nazwiska żeńskie?
Polskie nazwiska kobiece odmieniają się wyłącznie wtedy, gdy są zakończone na –a, np.
Anna Kowalska à zapraszam Annę Kowalską,
Kasia Fonda à Kasię Fondę,
Paulina Kwiatowa à Paulinę Kwiatową.
W każdej innej sytuacji nazwisko pozostaje nieodmienne, np.
Anna Radziłowicz à zapraszam Annę Radziłowicz.
Te same zasady odniesiemy do nazwisk podwójnych, a zatem:
Julia Nowak-Pruska à zapraszam Julię Nowak-Pruską.
Jak odmieniać nazwiska męskie?
W tym segmencie najbardziej problematyczne są nazwiska, która brzmią jak rzeczownik pospolity, np. Gołąb lub mają w końcówce tzw. e ruchome, np. Szuster, Balawender.
W pierwszym przypadku często odnosimy się do dobrze znanych rzeczowników (tu: gołąb) i analogicznie odmieniamy: Gołąb à Gołębia.
To poprawna forma, choć istnieje również drugi wariant i zauważa się, że to on zaczyna przeważać: Gołąb à zapraszam Gołąba
W kwestii nazwisk z e ruchomym – zazwyczaj się je pomija, choć możliwa jest też wersja oboczna, wszystko zależy od stopnia zadomowienia w polszczyźnie:
Jan Szuster à zapraszam Jana Szustra lub Szustera, choć już, ze względu na tradycję: Zygmunt Wedel à zapraszam Zygmunta Wedla (mimo że możliwa jest forma Wedela).
Często kłopotliwe są również nazwiska zakończona na –o, które należy odmieniać według wzorca dla rzeczowników pospolitych:
Krzysztof Lato à zapraszam Krzysztofa Latę,
Miłosz Borejko à zapraszam Miłosza Borejkę.
Inaczej sytuacja wygląda, gdy –o jest poprzedzone spółgłoską miękką, np.:
Patryk Puzio à zapraszam Patryka Puzia,
Marek Kocio à zapraszam Marka Kocia.
Proste w odmianie są za to nazwiska zakończone na –e, –i oraz –y, które deklinujemy jak przymiotniki:
Jan Kowalski à zapraszam Jana Kowalskiego,
Maciej Głodny à zapraszam Macieja Głodnego,
Zbigniew Lange à zapraszam Zbigniewa Langego.
Jak odmieniać nazwiska małżonków?
To sytuacja, która stwarza najwięcej problemów. Odmiana nazwiska w liczbie mnogiej bywa kłopotliwa, zwłaszcza jeśli samo w sobie nie należy do najprostszych. Najprostszą metodą jest znalezienie odpowiednio rzeczownika lub przymiotnika o takim samym zakończeniu i odmiana nazwiska dokładnie w taki sam sposób. Oto kilka przykładów:
Kowalski à Państwo Kowalscy à zapraszam Państwa Kowalskich,
Samin à Państwo Saminowie à zapraszam Państwa Saminów,
Jówko à Państwo Jówkowie à zapraszam Państwa Jówków,
Deska à Państwo Deskowie à zapraszam Państwa Desków,
Gołąb à Państwo Gołąbowie à zapraszam Państwa Gołąbów lub Gołębiów.